Είναι αλήθεια ότι ο Ελληνικός λαός έχει κατανοήσει λίγο ή πολύ την κατάσταση που έχει περιέλθει, στις περισσότερες περιπτώσεις εν αγνοία του. Γνωρίζει ακόμη ότι το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, ως κυρίως υπεύθυνο για την κατάντια, είναι το πλέον ακατάλληλο να προτείνει μία εθνικά βιώσιμη λύση και ζητάει απεγνωσμένα ένα φορέα ή ένα πρόσωπο που θα προτείνει το σχέδιο ανασύνταξης του έθνους και θα ηγηθεί του λαού για την υλοποίηση του σχεδίου.
Για να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε τις ιδιότητες ή ικανότητες ενός τέτοιου αρχηγού θα πρέπει να αντιληφθούμε το έργο που πρέπει να επιτελέσει, που στην περίπτωση μας έχει δύο παράλληλα σκέλη.
Το πρώτο είναι η απαλλαγή από την υπάρχουσα φαυλοκρατία και το ερώτημα είναι εάν η απαλλαγή αυτή πρέπει να γίνει με εξέγερση ή μέσα από το ήδη υπάρχον πολιτικό σύστημα, που έχει γεννήσει και συντηρεί αυτή τη φαυλοκρατία.
Το δεύτερο σκέλος είναι ο εξαρχής καθορισμός του νέου πλαισίου αρχών που θα πρέπει να διέπουν την νέα πολιτική, κοινωνική και οικονομική δομή. Αυτός ο καθορισμός των νέων αρχών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή του λαού στο πρώτο σκέλος που πιθανόν να είναι και οδυνηρό. Αυτή η οδυνηρή διαίσθηση είναι και ο λόγος που δεν έχει ξεκινήσει ακόμη κάτι παρά το γεγονός ότι το καζάνι βράζει, όπως λέμε. Το φόβο αυτό εκμεταλλεύονται και συντηρούν τα σημερινά λαμόγια και δεν πρόκειται να υπερνικηθεί παρά μόνο όταν περάσουν το όριο, ότι αυτά που θα χάσει ο κόσμος θα είναι λιγότερα από αυτά που θα κερδίσει. Σιγά-σιγά δεν θα έχει πια να χάσει τίποτε διότι θα του τα έχουν πάρει όλα, πατρίδα, εθνική και ατομική αξιοπρέπεια, σπίτι, δουλειά ακόμη και την οικογενειακή θαλπωρή.
Είναι προφανές ότι ο νέος αρχηγός δεν θα διακρίνεται από τις πανεπιστημιακές του περγαμηνές, ακόμη και αν τις έχει, ούτε από την ήδη υπάρχουσα αναγνώριση του ως προσωπικότητα κύρους διότι απλά αυτή η αναγνώριση προέρχεται από το ίδιο το σύστημα, το οποίο καλείται να καταρρίψει. Εάν το σύστημα διέκρινε κάτι τέτοιο δεν θα τον είχε αναγνωρίσει ως προσωπικότητα κύρους. Το πολύ-πολύ το σύστημα να έχει ήδη αναγνωρίσει κάποιον, που το ίδιο εμμέσως θα προτείνει, για το ρόλο αυτής της νέας προσπάθειας εξαπάτησης του λαού.
Ο νέος αρχηγός θα αναδειχθεί μέσα από τη δράση του στον αγώνα του λαού για την εθνική και προσωπική του επιβίωση σε καθεστώς ελευθερίας αλλά και για την οικονομική του ευημερία. Εάν οι ήδη προτεινόμενοι ήταν και κατάλληλοι θα είχαν από μόνοι τους κατέβει να υποστούν τον κόπο και τη φθορά ενός εθνικού αγώνα ενάντια στο παγκόσμιο κατεστημένο και δεν θα περίμεναν να τους προτείνουν οι ενδεείς και απελπισμένοι πολίτες ενώ αυτοί θα καμαρώνουν εκ του ασφαλούς ως οι δια μαγείας σωτήρες του έθνους.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
