Γιατί "σήκωσε πανιά" και η ΦΑΓΕ
Αγαπητοί φίλοι,
Συμφωνώ με αυτά που λέει ο Γιώργος Κράλογλου.
Εξάλλου έχω ζήσει το παιχνίδι από κοντά όταν η επιχείρηση το Μιχάλη Σκαλιστήρη με μεταλλεία και εργοστάσια στην Εύβοια κοινωνικοποιήθηκε από τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ και μετά από λίγο φαλίρισε και έκλεισε ενώ ο πανάκριβος εξοπλισμός της πουλήθηκε για παλιοσίδερα.
Το παιχνίδι άρχισε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που για να προλάβει το λαϊκισμό που ανατέλλοντος ΠΑΣΟΚ έβαλε στο Σύνταγμα τη διάταξη που επιτρέπει την κοινωνικοποίηση μίας εταιρείας όταν κριθεί αναγκαίο. Μετά από αυτό έφυγαν όλα τα κεφάλαια των Ελλήνων εφοπλιστών μαζί με τον Ανδρεάδη, την Εμπορική Τράπεζα και τα πράσινα λεωφορεία.
Το δικαίωμα κοινωνικοποίησης το καταχράστηκε το ΠΑΣΟΚ με την συνηγορία της Αριστεράς αν και αυτή δεν αποφάσιζε. Τις αποφάσεις τις έπαιρνε το ΠΑΣΟΚ και βόλεψε όλους αυτούς που ακόμη το ψηφίζουν. Το χειρότερο είναι ότι καλλιέργησε το πνεύμα της πελατειακής σχέσης κράτους-πολίτη που η Δεξιά δεν τόλμησε να το ανατρέψει και πασοκοποιήθηκε η ίδια.
Περιμένουμε τώρα από αυτά τα λαμόγια (ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ) να μας σώσουν και τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να είναι στην εξουσία, που την κατέλαβαν με εξόφθαλμη παραβίαση των αρχών της Δημοκρατίας και παραχάραξη της λαϊκής ετυμηγορίας δίδοντας ένα "δωράκι" 50 βουλευτών στον Σαμαρά, υπό την ανοχή του προέδρου της Δημοκρατίας. Μετά σου λένε ότι εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Σας προκαλώ να διαβάσετε το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2013 για να αποκαλύψετε μόνοι σας τα ψέματα που έχουν πει και συνεχίζουν να λένε καθώς και τα αδιέξοδα που έχουν φέρει τους Έλληνες μέχρι το 2057, όσοι ζούνε μέχρι τότε υπό τις προβλεπόμενες συνθήκες.
Το είπαν και οι υπάρχοντες ακόμη Έλληνες επιχειρηματίες, στην κα Μέρκελ όταν ανέφερε ότι η Ελλάδα έχει κάνει βήματα μπροστά όπως είναι η μείωση του κόστους εργασίας, είπαν δηλαδή ότι το πρόβλημα δεν είναι οι μισθοί των εργαζομένων αλλά η ίδια η δομή του κράτους που οι άρχοντες το λυμαίνονται εις βάρος κάθε δημιουργικής πρωτοβουλίας. Όλοι αυτοί που αντί για τα υπουργία έπρεπε να είναι στον Κορυδαλλό.
Τα στοιχεία του προϋπολογισμού μαρτυρούν την απάτη των PSI, ότι δήθεν το χρέος θα μειώνετο κατά 105 δις και αντί αυτού θα υποστούμε τόσες θυσίες για να πάρουμε δάνειο 31,5 δις για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που λένε ότι θα αναζωγονοποιήση την αγορά. Η σωστή έκφραση είναι ότι ο λαός θα πληρώσει τις ζημιές που έκαναν οι τράπεζες τζογάροντας σε ξένες αγορές και ούτε δραχμή δεν θα πάει στους Έλληνες επιχειρηματίες. Τι χειρότερη αδικία για αυτόν το λαό; Για το ίδιο θέμα οι Ιρλανδοί έκαναν δημοψήφισμα και αρνήθηκαν τα μνημόνια ενώ σε εμάς μία χούφτα ανθρώπων καθόρισαν την τύχη γενεών του λαού που με μεγάλη έκπληξη όλων των παρατηρητών παραμένει αμήχανος και αναποφάσιστος όντας σε σύγχυση που δημιουργούν οι κυβερνώντες και τα ΜΜΕ.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής
Πολυτεχνείο Κρήτης
Γιατί "σήκωσε πανιά" και η ΦΑΓΕ
Του Γιώργου Κράλογλου Όταν ο κυρ-Θανάσης ο γαλατάς, της οδού Πατησίων, εμπιστεύονταν τα σχέδια των παιδιών του, Κυριάκου και Γιάννη Φιλίππου, να φτιάξουν βιομηχανικό συγκρότημα για γάλα και γιαούρτια ούτε που πέρναγε από το μυαλό του ότι κάποια στιγμή η έδρα του ομίλου της οικογένειας Φιλίππου θα μεταφερόταν (αναγκαστικά) στο Λουξεμβούργο. Όταν ο Μποδοσάκης έστηνε βιομηχανίες υλικών αμύνης ακόμη και με πολιτική παράκληση και υπόδειξη να βοηθήσει την Ελλάδα στους πολέμους της. Ο Νιάρχος έχτιζε το μεγαλύτερο ναυπηγείο των Μεσογείων. Και οι Γάλλοι μετέφεραν την παραγωγή αλουμινίου τους, της Ευρώπης, στην Ελλάδα δεν είχε κανείς τους ιδέα για τον «σοσιαλισμό του χαβαλέ» που θα ακολουθούσε. Όταν ο καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης έχτιζε τον όμιλο της Εμπορικής, τα πράσινα λεωφορεία του Πειραιά, τα Λιπάσματα της Καρβάλης και σχεδίαζε Διυλιστήρια στην Πάχη Μεγάρων και τον σημερινό Προαστιακό σε συνδυασμό με Μετρό, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τον διέλυαν (κυριολεκτικά) οι κομματικές εκτιμήσεις για το πολιτικό κόστος και κάποια συγκεκριμένα πολιτικά παρασκήνια. Όταν ο πατέρας των Αγγελόπουλων έφερνε στην Αθήνα, από τον Βλαχόραπτη Αρκαδίας, τα τέσσερα παιδιά του τον Δημητρό, τον Παναγιώτη, τον Άγγελο και τον Γιάννη, για να φτιάξει μαγαζί με πρόκες στην οδό Αθηνάς, με τους δυο πρώτους και να κάνει καθηγητή τον τρίτο και δικηγόρο τον τέταρτο επίσης δεν μπορούσε να φανταστεί το μίσος που θα προκαλούσε η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ και ότι θα οδηγούσε στην δολοφονία του Δημητρού επειδή έτσι έκρινε η 17 Νοέμβρη που ήταν τότε μέρος της κοινωνίας μας... Όταν ο Γεώργιος Δράκος της ΙΖΟΛΑ (που ξεκίνησε από γκαζιεράδικο της Πειραιώς) απαντούσε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή που τον «μάλωνε» γιατί δεν του άρεσαν οι Έλληνες βιομήχανοι «Κύριε πρόεδρε δεν είμαστε πολλοί, είμαστε περίπου 200. Βάλτε μας σε μια βάρκα και πνίξτε μας. Αλλά για όνομα του Θεού κρατήστε την βιομηχανία του τόπου γιατί δουλεύουν εκατοντάδες χιλιάδες» επίσης δεν φανταζόταν ότι θα έφτανε η ώρα να κρατήσουμε μόνο τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και να πετάξουμε στην θάλασσα την ελληνική βιομηχανία... Όταν η Shell το 1930 έστηνε τις πρώτες τρόμπες βενζίνας για τα αυτοκίνητα στην Αθήνα και την ακολουθούσαν η BP, η ΜOBIL, η TOTAL, η ΕSSO και οι υπόλοιπες πολυεθνικές θα γέλαγαν μόνο με την ιδέα ότι κάποτε θα έφευγαν κυνηγημένες από την Ελλάδα για το χατίρι των λαθρεμπόρων και των κομματικών συμφερόντων ακόμη και των (λεγομένων) φιλελεύθερων κυβερνήσεων. Έτσι ένοιωσαν, όπως εκ των υστέρων ομολόγησαν, και η Pirelli, και η Nissan και η Good Year, και η Petrogaz και μια σειρά ενεργειακές και χημικές πολυεθνικές μετά τον κάθε μορφής διωγμό τους... Οι μόνοι που δεν ένοιωσαν και δεν νοιώθουν έκπληξη αλλά αντίθετα σχολιάζουν δυσμενώς όσους «ανοίγουν πανιά» και χάνονται από την Ελλάδα είναι οι Έλληνες πολιτικοί όλων των παρατάξεων. Και μαζί με αυτούς όλοι οι επαγγελματίες «αριστεροί επαναστάτες» που, πρέπει να δείχνουν, ότι παθαίνουν αλλεργία σε οτιδήποτε λέγεται ιδιωτικός τομέας και ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι οι ίδιοι «λόγιοι αριστεροί» που κατεβάζουν από το ράφι τις κονσέρβες –συνθήματα «...για την ελληνική ολιγαρχία που φτιάχτηκε με τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ και έβγαλε τα λεφτά της στην Ελβετία πίνοντας το αίμα του ελληνικού λαού...». Είναι αυτοί που προσκυνούν και λιποθυμάνε από ενθουσιασμό όταν ιδρύονται τα κρατικά τεμπελχανεία με την μορφή Οργανισμών και ΔΕΚΟ όπου εκεί μπορούν να δουλέψουν χωρίς αφεντικό και να κλέβουν ανενόχλητοι. Γιατί οι έξω κλέφτες του δημόσιου χρήματος έχουν μόνιμη «ομερτά» με τους εντός του δημοσίου κλέφτες... Έχετε σκεφτεί τι «δεκεμβριανά» θα ζούσαμε αν, ας πούμε, ο πρωθυπουργός έπαιρνε τον κ. Φιλίππου, τον κ. Μυτηλιναίο, τον κ. Στασινόπουλο, τον κ. Κανελλόπουλο, τον κ. Παπαλεξόπουλο και άλλους βιομήχανους και (όπως έκανε η κ. Μέρκελ) τους πήγαινε στην Γερμανία και στην Γαλλία για δουλειές; Θα έπεφτε η Ακρόπολη και θα καιγότανε η Βουλή. Ευτυχώς που ουδέποτε Έλληνας πρωθυπουργός σκέφτηκε... να κάνει τέτοιο «ατόπημα». Ευτυχώς που όλοι τους παραμένουν πιστοί στη γραμμή «Εμείς είμαστε με το κράτος και με τους κρατικούς υπαλλήλους». Τώρα αν αυτά τα κάνει η Μέρκελ στους δικούς της επιχειρηματίες είναι γιατί θέλουν να ξεπουλήσουν την Ελλάδα... Αν τα κάνει ο κ. Ερντογάν με τους Τούρκους επιχειρηματίες είναι γιατί οι Τούρκοι είναι απολίτιστοι... Αν τα κάνουν οι Αμερικανοί είναι γιατί έτσι συνηθίζουν οι φονιάδες των λαών... Εμείς όμως στο ύψος μας. Να κλείσουμε και αυτά τα εργοστάσια που μας έμειναν. Και τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι; Είναι δουλειά της ελληνικής σοβιετίας να τους απασχολήσει. Ποιος επιχειρηματίας λοιπόν μπορεί να αντέξει, πριν από όλα, αυτό το κλίμα. Ποιος μπορεί να αντέξει αυτήν την κατακραυγή σε ό,τι λέγεται ιδιωτική επιχείρηση. Ας αλλάξει λοιπόν, πριν απ όλα, το κλίμα. Και αν αλλάξει (πράγμα απίθανο) τότε ας ψάξουμε για αντικίνητρα, φορολογικές αδικίες, υψηλό κόστος παραγωγής και υποβαθμισμένη ανταγωνιστικότητα. Πρώτα απ΄ όλα όμως ας ξεκαθαρίσουμε αν θέλουμε ιδιώτες επενδυτές στην χώρα. george.kraloglou<στο>capital[dot]gr Πηγή:www.capital.gr |
